Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Piknik rodzinny na pożegnanie wakacji

Piknik rodzinny na pożegnanie wakacji

Słoneczna pogoda dopisała sprzyjając uczestnikom spotkania plenerowego, które zorganizowali w dniu 8 września edukatorzy Nadleśnictwa Brynek. Otwarcia pikniku dokonali: Nadleśniczy Nadleśnictwa Brynek  – Pan Janusz Wojciechowski oraz prowadząca imprezy - przedstawicielka edukatorów Krystyna Jagiełło-Leńczuk.

 

Dzieci, młodzież i starsi uczestnicy bawili się doskonale podczas udziału w kolejnych konkurencjach:

 

Orientering, którego trasy przygotował kolega Leśniczy Paweł Drabek - konkurencja weryfikowała umiejętności korzystania z map i zdecydowanie „rozkręciła” wszystkie ekipy rodzinne do dalszej zabawy. Wszyscy szczęśliwie i bezpiecznie wrócili z trasy, jak się okazało po sprawdzeniu wyników, niektórzy zaliczyli po jednym błędzie, inni …bardziej skupili się na podziwianiu piękna otaczającej przyrody.

 

Wyścig z arbuzem – toczenie slalomem tak nieporęcznego obiektu sprawiło uczestnikom wyścigu dużo frajdy, a dla kibicujących było bardzo humorystycznym widokiem. Koleżanka Patrycja Lasota, autorka pomysłu, zadbała o precyzyjny pomiar czasu poszczególnym reprezentacjom rodzin i weryfikowała prawidłowy ich skład – koniecznie jeden rodzic, jedno dziecko…

 

Frotaż liści był artystycznym akcentem, pozwalającym także nieco wyciszyć sportowe emocje.  Jest to technika plastyczna polegająca na odwzorowywaniu przedmiotów o wyraźnej fakturze na kartce papieru. Odwzorowywać kształty można za pomocą węgla, pasteli czy miękkiego ołówka. Kolega Jarek Dudek barwnie opowiadał o możliwych technikach i efektach, jakie udaje się dzięki ich zastosowaniu uzyskać – dzieci wzięły kredę i węgiel w swojej ręce i z nazbieranych nieopodal liści, wykonały bajeczne prace. Plenerową wystawę uwieczniliśmy na prezentowanej fotografii.

 

Wyjątkowej sprawności wymagała konkurencja turbo-kozak, zaczerpnięta z profesjonalnych treningów piłkarskich. Po wykonaniu piętnastu /dorośli/ lub dziesięciu obrotów wokół piłki /w przypadku młodszych uczestników/ - zawodnik musiał przebiec kilkanaście kroków i wykonać strzał na bramkę. Nie wszystkim oszalały błędnik pozwolił oddać celny strzał, ale wszyscy odważni zawodnicy otrzymali gromkie brawa, za dostarczenie widzom zabawy.

 

Pozytywne emocje towarzyszyły także klasykowi wśród zabaw festynowych – wyścigowi w workach. Rywalizacja nabrała rumieńców, bo każdy chciał zabłysnąć w ostatniej już konkurencji pikniku i dorównać gracją skoków prezentującej prawidłowe wykonanie koleżance Leśniczej Szkółkarzowi - Krystynie Jagiełło-Leńczuk. W finałowym biegu uczestnicy ostro rywalizowali o laury zwycięstwa – dodatkową motywacją był dla nas udział Pana Adama Mazura – Zastępcy Nadleśniczego.

 

Nutka współzawodnictwa była jedynie zachętą do przyjaznej rywalizacji, ponieważ w finale nie było wygranych i pokonanych… wszyscy wygraliśmy miłe popołudnie, czas spędzony w sympatycznym towarzystwie, a dzieci i młodzież ponadto jeszcze: interesujące, naukowe, edukacyjne upominki, których wręczenia dokonał Nadleśniczy – Pan Janusz Wojciechowski.

 

Po trudach rywalizacji sportowej, wysiłku tworzenia dzieł artystycznych i wyczerpaniu programu konkurencji, uczestnicy pikniku wielkim aplauzem przywitali inżyniera Damiana Siebera, który już tradycyjnie pełnił honory szefa kuchni plenerowej i zaprosił do stołu na degustację efektów tej pracy czyli specjałów opiekanych nad ogniskiem. Apetyty dopisywały, a podczas posiłku wymieniano się wrażeniami z imprezy. Dziękujemy za udział – do zobaczenia za rok!